LWL Müzesi Bülbül maden ocağı

Muttental, "Ruhr madenciliğinin beşiği" olarak kabul edilir. Manüel madencilikten endüstriyel madenciliğe geçiş, Ruhr bölgesinin başka hiçbir yerinde Nachtigall maden ocağında olduğu kadar net bir şekilde izlenemez. Tarihi binaların olaylı bir tarihi var: Nachtigall sadece bir maden ocağı değil, aynı zamanda bir tuğla fabrikası, kumtaşı ocağı ve hurdalıktı. Nihai çürüme tehdidi altında olan ve bugün LWL endüstri müzesi olarak sadece kendi geçmişini değil, aynı zamanda bölgedeki kömür ve çelik endüstrisinin öncü günlerini de yansıtan bir alan. Diğer şeylerin yanı sıra, ziyaretçiler doğrudan gerçek bir taş kömürü damarına girebilirler.

Ruhr madenciliğinin başlangıcı, Ruhr bölgesinin güneyindedir: Witten'de taş kömürü, yerin sadece birkaç metre altındaki Hettberg bölgesinde bulunur. Orada kendi kullanımları için kömür çıkaran ilk kişiler çiftçilerdi. Kömür üretimi için ilk talep 1714 yılı için kaydedilir. Siyah altın ticareti 1743'ten itibaren bir iş haline geldi: O sırada Freiherr Friedrich von Elverfeldt, "Hettberger Holtze" bölgesinin tüm hisselerini satın aldı. Taş kömürü ilk olarak dağa sürülen tüneller aracılığıyla çıkarıldı; Nachtigall'da ilk inşaat mühendisliği kuyusu 1832'ye kadar batırılmadı. Bölgedeki diğer küçük madenlerle birleşme sayesinde Nachtigall, 1844'te Ruhr bölgesindeki en büyük madendi; 1850 ile 1860 yılları arasında, o zamandan beri Hollandalı yatırımcılara satılan maden ocağında 300 metreye kadar derinliklerde 500 ila 450 kişi çalıştı.

Bununla birlikte, kırk yıl kadar sonra, maden ocağı artık modern büyük kuyu sistemlerinin olanaklarına yetişemez hale geldi. Başından beri sorun olan güçlü su girişleri, artan bir şekilde operasyonel arızalara neden oldu; Witten kömürü de koklaşmaya uygun değildi. 1892'de promosyon durduruldu. Bunu, 1897'den itibaren tuğla fabrikası olarak müteakip kullanım - ve çeşitli "ara istasyonlardan" sonra bitkinin çürümesi izledi.

Westphalia-Lippe Bölgesel Birliği, 1983'te Westfälisches Industriemuseum'daki (bugün LWL-Industriemuseum) Nachtigall taş ocağını devraldığında, yalnızca buhar motorlu makine dairesi, bir işletme binası ve kazan dairesi bacası korunmuştur. Kömür ocağı evleri 1966'da yıkıldı. Yenileme, restorasyon ve anlayış 2003 yılına kadar sürmelidir. Ziyaretçi madeni, tarihi buhar asansörünün düzenli gösterileri, kapsamlı kalıcı ve heyecan verici özel sergilerin yanı sıra rehberli turlar ve etkinlikler, LWL endüstri müzesi Nightingale maden ocağını öğrenmek için heyecan verici bir yer ve popüler bir yer haline getiriyor