Maden yığını Schwerin

Dört temalı yol, güneşe adanmış bir zirveye götürür: Eski Graf Schwerin maden ocağının yığını, bugün Castrop-Rauxel kasabasının en yüksek noktası ve bölgedeki en bilinen simge yapılardan biridir. Bu, en üstteki sanatçı Jan Bormann'ın erişilebilir güneş saatinden kaynaklanmıyor. Atık yığınının dönüşüm sürecinde oldukça hareketli bir geçmişi vardır.

Erin ve Viktor madenleriyle birlikte Graf Schwerin madeni, Castrop-Rauxel kasabasının gelişimi için biçimlendiriciydi. 1872'de kurulan fabrikaya 1887'de bir kok fabrikası eklendi. Maden krizi nedeniyle 1967 yılında kapatılmıştır. O zamana kadar kullanılan atık yığını başlangıçta bir koni şeklinde yığılmıştı, ancak 1976'da RAG tarafından yeniden tasarlandı. Ve o kadar başarılı ki, 1984'te yığın "endüstriyel sitelerin örnek tasarımı için federal yarışmayı" kazandı. Ruhr Bölgesi Derneği, o zamanlar hala Ruhr Bölgesi Belediye Derneği, beş yıl sonra Halde'yi devraldı ve o andan itibaren öncelikle sanata odaklandı. Merkezi unsur sözde "Geokreuz"dur: ana noktaları tam olarak takip eden dört yol. İkisi çelik merdivenli "endüstriyel aksı", ikisi ahşap merdivenli "doğal aksı" oluşturmaktadır. Hepsi, heykeltıraş Jan Bormann'ın 24 paslanmaz çelik sütunlu üzerinde yürünebilir bir güneş saati yarattığı zirveye çıkıyor.

Yığının tepesinden, ziyaretçiler yakındaki Erin maden ocağının ve daha da ötesinin manzarasının keyfini çıkarabilirler: Dortmund'daki Florian Kulesi ve Herten'deki Hoheward yığını. Kamusal alanda sanat sadece zirvede değil, aynı zamanda Peter Strege'nin Deininghauser Bach'ın kaynak alanında madencilik malzemelerinden yapılmış bir "su tapınağı" yarattığı yığının kuzey ucunda da bulunabilir. Klaus Corzillius'un ahşap eseri "Sinus Pergola" sanatsal konsepti tamamlıyor.