Eisenheim işçi yerleşimi

Eisenheim. Adı tek başına bu yerleşim yerinin inşasından kimin sorumlu olduğunu açıkça ortaya koyuyor: Jacobi, Haniel & Huyssen demir ve çelik işleri sendikası, sayıları sürekli artan işçileri için yaşam alanına ihtiyaç duyuyordu. Eisenheim hem erken başlangıçlarıyla - Ruhr bölgesindeki en eski işçi yerleşimi olarak - hem de yaklaşan sonla ve yerleşim yerinin yıkılmasına karşı sakinlerin sert direnişiyle tanındı.

Demir ve çelik birliği Jacobi, Haniel & Huyssen, çalışanları için 1846'da Eisenheim'daki yerleşimi kurdu. Başlangıçta, sakinlerin çoğu, yaklaşık 30 dakikalık yürüme mesafesindeki Emscher üzerindeki "Alten Walz" üzerinde çalıştı. Metalürjideki yükselişle birlikte, 1860'ların ortalarında, on yıl sonraki start-up krizine kadar süren ikinci bir inşaat aşaması başladı. 1897 ile 1903 arasında yerleşim üçüncü kez genişletildi; bu kez madencilik, sayısız yeni işçiyi işe almayı ve yerleştirmeyi gerekli kıldı. Üç inşaat aşamasında toplam 51 ev inşa edildi ve bunların 38'i bugün hala korunuyor. Yüzyılın başında Eisenheim'da yaklaşık 1.200 kişi yaşıyordu.

1846'dan kalma iki katlı teraslı ve müstakil evler ile 1872'den Alsas Mühlhausen modeline göre inşa edilen tipik çapraz kat planlı evler korunmuştur. Yerleşimin düşüşü, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, yıkılan evlerin gönülsüzce yeniden inşa edilmesiyle çoktan başlamıştı. Yerleşimdeki en eski yapılar olan Yedi Ustalar Evi'nin yerini 1948 yılında çok katlı yeni binalar almıştır. 1950'lerin sonunda, Hüttenwerke Oberhausen Aktien Gesellschaft (HOAG) ilk kez tüm mülkü tasfiye etmeye karar verdi. Proje neredeyse yirmi yıldır ertelendi ve sonunda bölge sakinlerinin şiddetli direnişiyle karşılaştı.

1972'de Eisenheim halkı, yerleşim yerlerini korumak için Ruhr bölgesindeki ilk yurttaş girişimlerinden biri olan bir işçi girişimi kurdu. Bielefeld Uygulamalı Bilimler Üniversitesi tarafından yapılan bir araştırma, konut sakinlerinin iletişimi ve bir arada yaşaması için yaşam ortamının yüksek değerinin altını çizdi. Protestoları sırasında, ikincisi, diğer şeylerin yanı sıra, üç yıkama evini Halkevi (1974), Çocuk Evi (1977) ve Müze'ye (1979) dönüştürdü. 1978'de Eisenheim, bunun için Kültürel ve Politik Topluluğun Kültür Ödülü'nü aldı. 1980'li yılların başlarına kadar yerleşim, sakinlerin katılımıyla yenilenmiş ve geriye kalan 38 ev anıt ilan edilmiştir. Bunlara ek olarak, Werrastrasse'deki "Tonino-Guerra-Park" ve "Birçok kitabın Mavi Evi" de ziyaretçilerin öne çıkanları arasında.