LVR Industrial Museum St. Antony Hütte

St. Antony Hütte jest najstarszą hutą żelaza w Zagłębiu Ruhry i jednym z najważniejszych świadectw wczesnego rozwoju przemysłowego regionu. Jako siedziba Muzeum Przemysłu LVR opowiada dziś o początkowych trudnościach produkcyjnych, a także o rewolucyjnych innowacjach technicznych, takich jak pierwsze zastosowanie żeliwiaka do produkcji żeliwa. Jednocześnie historia chaty jest powiązana z historią ważnych postaci w historii Zagłębia Ruhry, przede wszystkim z historią Gottloba Jacobiego. Każdy, kto wyrusza w podróż odkrywczą, podąża śladami zaciekłej własności - i przeżywa prawdziwy thriller biznesowy.

Franz Ferdinand Lambert Nicolaus Freiherr von der Wenge zu Enckingmühlen und Dieck (1707-1788), kanonik katedralny w Münster, jako pierwszy wiedział, jak gospodarczo wykorzystać złoża kamienia żelaznego w Osterfeld. W 1741 r. wystąpił do arcybiskupa kolońskiego o rozbiórkę; W 1753 r. otrzymał koncesję na budowę huty żelaza. Ale dopiero pięć lat później, 18 października 1758 r., po raz pierwszy rozpalono wielki piec na św. farmę rybną, ale ostatecznie zakończyły się niepowodzeniem. Odtąd żelazo miało być wytapiane na Antoniuszu, „kolebce przemysłu Zagłębia Ruhry”, przez 120 lat.

Po śmierci von der Wenge w 1788 r. kilka stron zgłosiło roszczenia do chaty w wyniku negocjacji ze spadkobiercami: Eberhardem Pfandhöferem, mocno zadłużonym zarządcą chaty Gute Hoffnung w Sterkrade, oraz księżną opatką Essen, Marią Kunigunde von Sachsen, i kierownik jej chaty, Gottlob Jacobi. Jacobi ostatecznie „zbrojnie” doprecyzował strukturę własnościową na korzyść przeoryszy, przejął zarząd samego Antoniego i skutecznie unowocześnił niezbyt dochodowy wcześniej biznes. Późniejsza fuzja ze związkiem zawodowym odlewników Jacobi, Haniel & Huyssen w 1808 roku dała ostatecznie podstawę do powstania Gutehoffnungshütte, która miała się rozwinąć w jedną z największych grup górniczych swoich czasów. Jednak na St. Antony wielki piec wygasł już w 1843 roku; W 1877 r. zamknięto również odlewnię. Do XXI wieku przetrwał jedynie dom dyrektora huty. Został przejęty przez Radę Regionalną Nadrenii (LVR) w 21 roku i przekształcony w muzeum.

Od 2008 roku Dom Dyrektora, w którym Gottlob Jacobi mieszkał z żoną Johanną Sophią Haniel i siedmiorgiem dzieci aż do śmierci w 1823 roku, jest siedzibą Muzeum Przemysłu LVR. Wycieczki widokowe z byłym dyrektorem huty są stałą częścią programu, po raz kolejny w roku jubileuszowym 2020 na 250. urodziny Jacobiego. Oprócz licznych eksponatów ilustrujących procesy produkcyjne i asortyment wyrobów dawnej huty, ekspozycja stała umożliwia również wgląd w warunki życia w przeszłości poprzez liczne przedmioty codziennego użytku i wyposażenie. Własny plac zabaw muzeum daje najmłodszym zwiedzającym możliwość zrozumienia, jak działa huta, dzięki dziesięciometrowej wieży wspinaczkowej wzorowanej na wielkim piecu.