Gruby szew ławki

Uważana jest za jedną z najstarszych osad w Zagłębiu Ruhry: osada Flöz Dickebank, utworzona jako kolonia Ottilienaue, została zbudowana w 1868 roku dla robotników kopalni Alma. Osada Gelsenkirchen zyskała narodową sławę dzięki silnemu oporowi mieszkańców wobec groźby wyburzenia na początku lat 1970. XX wieku. Od tego czasu kolonia rozwinęła się w regionalne centrum inicjatyw obywatelskich przeciwko rozbiórce osiedli robotniczych na tym terenie.

Rozpoczęcie promocji dwóch kopalń Rheinelbe i Alma w 1861 i 1871 roku przyciągnęło do Gelsenkirchen wielu imigrantów. Mężczyźni i ich rodziny byli początkowo zakwaterowani przez miejscowych rolników lub w tymczasowych mieszkaniach. Rosnący niedobór mieszkań zmusił operatorów kopalni Détillieux, Frères et Cie. ostatecznie stworzyć mieszkania dla swojej siły roboczej. Około 1870 r. kazali zbudować osadę Flöz Dickebank z półtorapiętrowymi domami kopalnianymi, początkowo pod nazwą Ottilienau. W drugiej fazie budowy z 1906 r. zmienił się zarówno typ zabudowy, jak i koncepcja osady na rzecz bardziej wyrafinowanej konstrukcji. Pod wpływem ruchu miast-ogrodów jednolitemu dotychczas układowi osadniczemu nadano bardziej miejski charakter z rynkiem i dwukondygnacyjną narożną zabudową z dziedzińcami.

W 1974 r. władze miasta i Rheinisch-Westfälische Wohnstätte AG podjęły decyzję o wyburzeniu osady w celu wzniesienia budynków o wysokości od trzech do dwunastu kondygnacji. Po dwóch latach protestów mieszkańców remont został ostatecznie ogłoszony i realizowany od 1979 roku. Nastąpiła zmiana nastrojów w świadomości społecznej iw świecie zawodowym: coraz częściej powstawały inicjatywy, które skutecznie broniły swojego „miejsca zamieszkania o szczególnej strukturze społecznej”. Już w 1976 r. we Flöz Dickebank odbył się „Kongres w sprawie ochrony osiedli robotniczych”. Od 2008 roku osada znajduje się na liście zabytków.