Osada Nadreńskie Prusy

Osada Rheinpreußen jest nie tylko świadectwem historii górnictwa na lewym brzegu Dolnego Renu i budowy osiedli robotniczych na początku wieku, ale także reprezentuje model spółdzielczy i przypomina o lat walki o zachowanie osady, która obejmowała nawet strajk głodowy. Dziś osiedle jest zabytkiem i od 1985 roku jest własnością spółdzielni mieszkaniowej.

Otwarta konstrukcja z półtorapiętrowymi domami bliźniaczymi i pojedynczymi: Rheinpreußen różniło się od schematycznych kolonii robotniczych z XIX wieku, ale nadal opierało się na przeważnie prostokątnej siatce ulic. Wraz ze zmianą konstrukcji elewacji i dachów, rozmieszczeniem budynków, naciskiem na domy narożne i ich aleje, kolonia również wpisuje się w tradycję osadnictwa angielskiego. Życie jednak przez cały czas podlegało ścisłemu nadzorowi administracji kopalni: dwa razy w tygodniu zarządca kolonii sprawdzał ulice i mieszkania, a nawet oferował premie za ich utrzymanie. W 19 roku niemiecki koncern naftowy (DEA) sprzedał osadę jako następcę Rheinpreußen. W ich miejsce zaplanowano 1966 wieżowców.

Wśród mieszkańców powstał masowy opór przeciwko rozbiórce osady: założyli inicjatywę obywatelską na rzecz zachowania domów osadniczych. W 1979 r. siedmiu członków ruchu obywatelskiego rozpoczęło 18-dniowy strajk głodowy na schodach ratusza w Duisburgu. Drastyczny apel, który doprowadził do celu: miasto wykupiło domy, których zarządzanie zostało przekazane nowo powstałej spółdzielni.