Margarethenhöhe

Adını kurucusu Margarethe Krupp'tan alan Margarethenhöhe, bahçe şehir fikrinin Almanya'daki uygulamasının en güzel örneklerinden biri olarak kabul ediliyor. Georg Metzendorf, tasarımlarında romantik cepheleri işlevsel ve konforlu mobilyalarla birleştirdi. Yerleşim, sosyal konut için bir model haline geldi ve aynı zamanda bir sanatçı kolonisi olarak da adından söz ettirdi. 

Bir sanat hamisi olarak taahhüdüne ek olarak, Margarethe Krupp her şeyden önce sosyal bağlılığıyla biliniyordu. 1906'da kızı Bertha'nın evlenmesi vesilesiyle "Margarethe Krupp Barınma Refahı Vakfı"nı kurdu. Sermayeleri ile - diğer Krupp konut projelerinin aksine - şirket çalışanları ve belediye yetkilileri için ilk kez sınıflar arası bir yerleşim gerçekleştirildi. Ruhr bölgesindeki diğer birçok bina ve yerleşimden sorumlu olan mimar Georg Metzendorf, planlama ile görevlendirildi. Metzendorf, küçük endüstriyel ailenin ihtiyaçlarına göre uyarlanmış bir kat planı çözümünü banyo, klozet ve merkezi ısıtma gibi bu sınıfta daha önce bilinmeyen konforlarla birleştiren Margarethenhöhe'de "küçük konut binası" konseptini hayata geçirdi. Yerleşim, 29'dan 1909/1934'e kadar 38 inşaat aşamasında inşa edildi; çevredeki Siepenta vadileri, bahçe şehir fikri ruhuyla orman parklarına dönüştürüldü.

Bahçe şehir hareketi, 19. yüzyılda iş sağlayan şirketlerin yakın çevresinde kendi kendine yeten yerler idealini geliştiren İngiliz Eebenezer Howard'a kadar uzanıyor. 20. yüzyılın başlarında, bahçe şehirler, büyüyen şehirler ve konut sıkıntısı için ideal çözüm olarak görülüyordu. 1902'de kurulan Alman Bahçe Şehir Derneği'nin hedefleri arasında, kooperatif ilkesine dayalı olarak, kişinin kendi bahçesine ve ortak mülküne erişimi olan "sağlıklı" bir yaşam alanı yaratılması yer alıyordu. Bahçe kentin inşasını ideal bir şekilde uygulayan Margarethenhöhe'de bu özellik eksik. Cumbalı pencereler ve revaklar, kavisli duvarlar, pilasterler ve doğal taş kaideler müstakil yerleşime farklı bir görünüm kazandırmaktadır. O zamanlar, şimdi olduğu gibi, merkez, han ekseni, çeşmesi ve yalnızca çalışanlara ayrılan eski Krupp'schen tüketici işletmesi ile sözde "küçük pazar" tarafından oluşturuldu.

Serbest sanatçılar için alan sağlanmasıyla, yerleşim aynı zamanda 1917'den itibaren ulusal öneme sahip bir sanatçı kolonisine dönüştü. Grafik sanatçısı Hermann Kätelhön, heykeltıraş Will Lammert, kuyumcu Elisabeth Treskow, ciltçi Frida Schoy ve fotoğrafçı Albert Renger-Patzsch burada çalıştı. 1933'te Nasyonal Sosyalistlerin iktidara gelmesinden sonra kültür işçilerinin sınır dışı edilmesi, Essen'in güneyindeki sanatçı topluluğuna son verdi. 1987'den beri bir kısmı koruma altına alınan yerleşim, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra evlerin yeniden inşası sayesinde bugün de tarihi formunu koruyor.